Af öllum tónlistarmönnum sem hafa dáið síðustu ár var erfiðast að missa Leonard. Hann hefur alltaf verið hjá mér, jafnvel áður en ég byrjaði að hlusta almennilega á hann. Þegar einsemdin greip mann á síðkvöldum þegar barnum er að loka og kvöldinu að ljúka og maður er ekki alveg viss um hvort þetta sé einhvers virði, allt þetta strit, þá heyrir maður í Leonard, hann er eins og vitinn manns í myrkrinu. Eins og allir góðir barþjónar og plötusnúðar vita.
Hann veit hvað verður um hjartað.
Það er fyrsta lagið eftir dauðann, og textinn er magnaður að venju – með línum á borð við:
I was always working steady
But I never called it art
I got my shit together
Meeting Jesus reading Marx
Þetta er samt óvenjulegt Cohen-lag, því viðlagið skiptir öllu. Hvað verður um hjartað? Klisjan væri „What happens to the soul,“ með þessari einföldu breytingu þá öðlast hún líf og merkingu á ný.
Myndbandið er svo frábært – bara þetta eina skot, strax í byrjun, þessi blekking – sjáiði bara. Dauðinn og barndómurinn haldast í hendur í ellinni.
Go tell the young messiah
What happens to the heart
Platan heitir Thanks for the Dance. Hún er ekki enn komin út, kemur seinna í mánuðinum. Takk fyrir dansinn. Leonard orti oft um dans, eins og þetta; Dance Me to the End of Love. Síðasta lagið sem mamma spilaði fyrir pabba. Og ég ímyndaði mér að þau hafi dansað við akkúrat þetta lag á árshátíðum og böllum æskunnar, í þessi örfáu skipti sem ég gat vakið þau morguninn eftir, en ekki öfugt.
Viltu meira Menningarsmygl? Hér geturðu gerst áskrifandi á Karolina Fund og þar með tryggt framtíð þess.
Texti: Ásgeir H Ingólfsson
2 Pingbacks