Neyslutrans, fyrsta breiðskífa Hatara kom út í vikunni sem leið – en áður hafði komið stuttskífan Neysluvara, sem ég komst bara af þegar ég var að reyna að grufla í því af hverju besta lag sveitarinnar, Ódýr, er ekki á breiðskífunni – en það er á þeirri stuttu.
Rúmur helmingur laga nýju plötunnar er kunnuglegur, Hatrið mun sigra er þarna ásamt eldri hitturum á borð við Spillingardans og Klámstrák. Sömuleiðis nokkur samvinnuverkefni á borð við Klefa, sem þeir sömdu með palestínska tónlistarmanninum Bashar Murad, Hlauptu með rappynjunum í Cyber og Helvíti með rapparanum Svörtum Laxness.
Ný lög á borð við Engin miskunn, Þræll, 14 ár og Ógleði eru frekar dæmigerð Hatara-lög um flest – og einmitt þess vegna þarf maður að hlusta á þau aftur til þess að finna betur sérkenni hvers og eins. Þræll kallast á dálítið á við Klámstrák, þetta eru þau lög Hatara þar sem BDSM-ið er ekki bara sjónrænt heldur laumast líka inní textana – og það á líka dálítið við um 14 ár og Ógleði.
Engin miskunn fjallar um heimsendi sjálfan, við erum risaeðlur okkar daga.
Síðasti loftsteinninn
verður bani þinn
Síðbúin iðrun þín
breytir engu
breytir engu
En það eru þrjú lög á plötunni þar sem við finnum Hatara á splunkunýjum slóðum. Spectavisti Me Mori, Op. 8 er einfaldlega fallegt fiðlulag sem fiðluleikarinn Pétur Björnsson spilar – og athugasemdakerfi Youtube sýnir ágætlega hversu mikið lagið kemur á óvart. Einn segir „loksins Hataralag sem mamma mun elska líka“ og annar spyr sig „stillti playlistinn minn skyndilega á random?“ Titill lagsins er þó passlega Hataralegur, þýðir Horfðu á mig deyja á latínu.
Það eru þó síðustu tvö lögin sem eru í uppáhaldi af nýju lögunum. Þetta eru gjörólík tvíburalög, Nunquam Iterum, Op 12 er samsöngur sem minnir helst á forna kvæðamenn (og þar syngur Friðrik Margrétar ásamt Höturum) og Niðurlút er dúet með Hatara með poppdívunni GDNR. Nema hvað, bæði lög nota sama textann – sem er kannski það næsta sem Hatari hefur komist nálægt hefðbundinni ástarballöðu.
Þetta er vitaskuld um svik og samband sem ekki lifði, við erum nú seint að fara að finna hamingjusaman endi hjá Hatara. En orðkyngi sveitarinnar nýtur sín óvenju vel í rómantíkinni, línur eins og „Svikin voru silkimjúk, / sængin tóm og vænisjúk“ og … nei, fjandinn hafi það – skellum bara textanum öllum hér fyrir neðan. Rím og vel valin orð skipta óvenju miklu máli hérna, enskar þýðingar sem má finna á netinu skilja lítið eftir sig – en það er einhver galdur í þessu rómantíska hatri.
Þú tæmdir allt þitt traust á mér
Þó tórir enn mín ást á þér
Sagan endar allt of skjótt
Þú bauðst mig aldrei góða nótt
góða nótt
Þú bauðst mig aldrei góða nótt
Þú bauðst mig aldrei góða nótt
góða nótt
Svikin voru silkimjúk,
sængin tóm og vænisjúk
Í þögn þú komst og þögul út
Þú þræddir veginn niðurlút
niðurlút
niðurlút
niðurlút
Svikin voru silkimjúk,
sængin tóm og vænisjúk
Þú tæmdir allt þitt traust á mér
Þó tórir enn mín ást á þér
Sagan enar allt of skjótt
Þú bauðst mig aldrei góða nótt
Í þögn þú komst og þögul út
Þú þræddir veginn niðurlút
niðurlút
Þú þræddir veginn niðurlút
Þú bast um okkar endahnút
Viltu meira Menningarsmygl? Hér geturðu gerst áskrifandi á Karolina Fund og þar með tryggt framtíð miðilsins.
Texti: Ásgeir H Ingólfsson